Afscheid nemen kan ik niet,
ik kan jou maar niet vergeten.
Ook al is het zo lang geleden,
de pijn is niet op te meten.
Verder ging ik met mijn leven,
een nieuw begin een nieuw bestaan.
Ook al ben ik nu met hem,
mijn liefde voor jou zal niet vergaan.
Afscheid nemen moet ik wel,
ik vroeg je zelf weg te gaan.
Ik gaf je de keuze mij te breken,
en je liet me zomaar staan.
Nu leef ik op een pad van berouw,
spijt dat ik je weg liet lopen.
Ik leef nog in het verleden,
en ik kan alleen maar hopen.
En na alles heb ik geleerd, dat afscheid nemen niet bestaat.