Ik probeer,
Met een lach en een praatje
contacten aangaan en mensen te vertrouwen
Mezelf kwetsbaar op te stellen met een grapje tussen door

Een collega,
Ik mag hem wel
Ik vind hem grappig
Is altijd eerlijk, zegt hij zelf

Ik vertrouw hem
Hij komt langs voor een 'bakkie' thee
Hij heeft liever niet dat iemand het weet
Ik vraag hem waarom?

Dan word er gepraat
Ik leg hem uit, het is normaal
Bij ons op het werk nodigt iedereen elkaar uit
Hij zegt,

Mensen gaan raar denken
Het zal wel, dacht ik
We praten en drinken thee
Het is gezellig

Opeens komt hij dichter naar mij toe
hij wilt me zoenen
Ik ontwijk hem
Ik probeer het gezellig te houden

en begin over iets anders
Nogmaals
Voel ik zijn lippen op m'n gezicht
Ik ontwijk hem

Ik begin te twijfelen
aan hem, aan mezelf
Heb ik hem uitgedaagd?
Is hij een viespeuk?

Na nog 2 pogingen gaat hij weg
Hij zegt
Praat hier niet over
Ik vraag hem waarom

Ik heb geen zin in problemen
en gepraat
Ik snap je niet
en nadat ik dat zei

Kwam de aap uit de mouw
Op z'n vorige werk hetzelfde gebeurd
hij werd ontslagen en zijn vrouw
wou van hem scheiden

'Al die wijven
Die ik heb gehad
lullen alles door'
Ik was stom verbaasd

Na het afscheid
Zwaai ik hem uit
en vraag mezelf
nu continu af

Waarom?