mysterie
Mysterie
Er klinkt geschreeuw uit de diepte.
Echo spelonk klinkend.
Het geluid van verdoemenis maakt me bang.
M’n ruggengraat bevriest zonder dat het kraken zal.
M’n handen verklampen terwijl ik ze open houd.
Ik draai me om,
maar wat ik zie is even onrustwekkend.
Een kille mist bedekt het verdorde panorama.
Het moeras der doden.
Er is geen weg terug,
ik vecht me door de caverne heen.
Heldhaftig bevecht ik de wangedrochten van de diepte.
Tot mijn angsten zijn overwonnen.
Mijn collisie tegen het duister is het allemaal waard.
Anthony Willems
Reacties op dit gedicht
| snake642: | Vrijdag, januari 27, 2012 01:27 |
| graag gedaan Y bedankt voor je mening te delen! met vriendelijke groet anthony |
|
| Yellow: | Donderdag, januari 26, 2012 18:14 |
| mooi woordgebruik, ik denk dat janny bedoelt dat het hier en daar een beetje wringt in vlotheid maar ik vind het mooi, gevoelig, knap werk, groet en dank ook voor jouw reactie, Y. | |
| snake642: | Woensdag, januari 25, 2012 18:58 |
| bedankt janny! ik lees het natuurlijk voor op mijn eigen manier:D maar toch hartelijk bedankt voor de reactie! jij ook bedankt WR! groeten |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, januari 25, 2012 16:25 |
| slecht te lezen maar een mooi schrijven!! |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, januari 25, 2012 10:21 |
| je door het duister naar het licht gevochten :) moedig! groet je wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||