Rust maar...
Als je daar zo loopt,
De vogels hoort zingen,
En de rust je tegemoet komt.
weet je dat het goed is…
Een onbeschrijfelijk gevoel,
Het heeft de macht,
Het gezang van de vogels die mijn pijn verzacht.
Het doet me beseffen dat ik je mis,
En haalt herinneringen omhoog,
Je lach, je leven,
Alles wat je ons hebt gegeven.
Maar het gemis, de stilte,
Nu zo zonder jou…
Is onbeschrijfelijk,
lieverd, ik hou van jou!
De vogels hoort zingen,
En de rust je tegemoet komt.
weet je dat het goed is…
Een onbeschrijfelijk gevoel,
Het heeft de macht,
Het gezang van de vogels die mijn pijn verzacht.
Het doet me beseffen dat ik je mis,
En haalt herinneringen omhoog,
Je lach, je leven,
Alles wat je ons hebt gegeven.
Maar het gemis, de stilte,
Nu zo zonder jou…
Is onbeschrijfelijk,
lieverd, ik hou van jou!
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zaterdag, oktober 20, 2012 11:42 |
| Sterkte! Tijd heelt misschien de wonden, maar kan het gebeurde niet veranderen.. Gemis blijft. En deels is dat ook omdat we de ander nog steeds in ons hart meedragen.. Sterkte | |
| ©MarielledeBoer: | Zaterdag, januari 28, 2012 20:42 |
| Rakend geschreven..mooi. | |
| switi lobi: | Zaterdag, januari 28, 2012 17:34 |
| Prachtig zacht geschreven.. sterkte! Hartelijke groet, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *boefje* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||