Mijn wolkje
Langzaam trekt de wolk
een schaduw over het landschap
in de lucht zijn de kleine wolkjes
verloren in een blauwe lucht
verdampen terwijl ik kijk
steeds veranderlijk
mijmer wat in mezelf
wat ik kan vormen van wolkjes
alsof ik op de berg sta
ontdekken dat de wolk mist is
nooit kunnen vasthouden
die zachte lieflijke wolkjes
dan denk ik bewust aan jou
zo moet een wolkje voelen
alleen jij bent tastbaar
en niet vluchtig.
11-05-‘02/0:04
Reacties op dit gedicht
| Sun-girl: | Zaterdag, mei 11, 2002 22:21 |
| Waar blijft het zonneschijntje lieve dichter? Ik wens je warme tijden met je liefde toe.. |
|
| mik: | Zaterdag, mei 11, 2002 12:54 |
| mooi man,echt mooi gedicht KISS! |
|
| waterval: | Zaterdag, mei 11, 2002 03:17 |
| weer zo'n mooi gedicht.... | |
| margot: | Zaterdag, mei 11, 2002 01:26 |
| een echte engel liefs,margot |
|
| Hanneke Eirinn: | Zaterdag, mei 11, 2002 01:08 |
| lieflijk Engel :) | |
| MayadeBij: | Zaterdag, mei 11, 2002 00:52 |
| Hmm, je maakt me wel nieuwsgierig zo.. Lekker drijven straks hè, tot Morgen! SmekkerdeSlaapKus! | |
| PeterdB: | Zaterdag, mei 11, 2002 00:29 |
| mooi gedicht | |
