ik voelde iets uit de lucht vallen
mischien waren het de tranen van mijn engelen
die mij najoegen als bezetene
in een verloren strijd
heeeeeeeelp
rieppen zei terwijl zei hun vleugels sprijden
we houden je niet bij je gaat te snel
en zo doolde ik door verlaten straten mijzelf tegemoed
een koude wind in mijn gezicht
mijn natte tranen druppelen kristalhelder op de grond
als een spoor dat ik zo terug kan volgen
maar volledig ontkoppeld aan realiteid
het zijn vlarden momenten de tranen de plaatjes
het rennen bedenken de zoektocht de vlucht
als ik achterom kijk zie ik hun vleugels gesprijd
rijkent naar mij in mijn val
van de vlucht
roekeloos rennen dat kende ik wel
maar vliegen met vleugels
is een heel ander spel
ok hier draai ik om
en reik ik terug
knal vol tegen hen op
lig nu op mijn rug