Vandaag doe ik alsof ik weer een klein meisje ben.
Mijn muts verbergt dat mijn haren nu korter zijn,
aan mijn hand draag ik een ring met een roos.
Weet je nog, liefje, dat wij toen ook zo samen
hand in hand door de sneeuw liepen en dachten
aan wonen bij het water met een kind en een kat
en droomden van zon en lachen en samen vrij zijn?
Als het donker was in bed zag ik nog jouw lichte huid
met duizend vlekjes zonlicht die je daar gevangen had.
Kan er iets zachters, onschuldigers bestaan dan wij
samen ademend onder de dekens, heel voorzichtig
steeds iets dichter bij elkaar?
Auteur: Ylaide | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 04 februari 2012 | ||
Thema's: |