Wij met z'n tweeen zijn een.
Tevreden
lig ik naast jou.
Gerustgesteld
door jouw woorden.
Gekoesterd,
in de warmte van jouw lichaam.
Opnieuw verliefd,
maar anders nu.
Zonder woorden
weten dat het goed zit.
Met een enkele blik,
alles verteld.
Met een enkel gebaar,
alles vergeten.
Alles wat ik jou heb aangedaan.
Waarom heb ik dan jou
alles verweten?
Het is door mijzelf zo gegaan.
Bedankt,
voor jouw liefde,
die zoveel geeft,
en zo weinig neemt.
Ben je eigenlijk zelf wel
gelukkig?
lig ik naast jou.
Gerustgesteld
door jouw woorden.
Gekoesterd,
in de warmte van jouw lichaam.
Opnieuw verliefd,
maar anders nu.
Zonder woorden
weten dat het goed zit.
Met een enkele blik,
alles verteld.
Met een enkel gebaar,
alles vergeten.
Alles wat ik jou heb aangedaan.
Waarom heb ik dan jou
alles verweten?
Het is door mijzelf zo gegaan.
Bedankt,
voor jouw liefde,
die zoveel geeft,
en zo weinig neemt.
Ben je eigenlijk zelf wel
gelukkig?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Petronella | 
|
|
| Gecontroleerd door: simpel | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2000 | ||
| Thema's: | ||