Zielen te schilderen
zielen te schilderen
ik wilde praten en lopen
de wereld verkennen
hopen op morgen
vandaag was te kort om
de zin van het leven te zoeken
zielen te schilderen op linnen doeken
er waren doelen om te bereiken
ervaring lag voor het grijpen
maar verbazing vroeg steeds om meer
in reiken naar hemel en hel
dacht ik de grenzen te weten
waarbinnen het antwoord zou zijn
helaas was ik
mijn lichaam vergeten dat
aan aarde gebonden niet mee kon op reis
pas op het eind in overgave en rust
vond ik in mijn ziel de eenheid van
lichaam en geest weer terug
wil melker
10/02/2012
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, februari 12, 2012 02:02 |
| Bijzonder knap gedicht! Helaas zonder het lichaam kan het niet, want precies dat zegt ons of we te ver gaan of nog niet ver genoeg zijn gegaan Jacky! |
|
| ela: | Vrijdag, februari 10, 2012 15:45 |
| De gedrevenheid zen zucht naar kennis blijft bij velen een leven lang duren, enkel gedempt door verminderen van de eigen sterkte. dan wordt de gedrevenheid enkel nog gedachtegoed. ela |
|
| Dasje (lucky): | Vrijdag, februari 10, 2012 08:14 |
| Ik denk hierbij spontaan aan `schildersverdriet`(plantje) jij, als bijzonder veelzijdige kunstenaar, die eigenlijk nooit echt tevreden is met her=t resultaat, hoe schitterend het ook moge wezen! (ben mss verkeerd hoor) Liefs, Dasje ;o) |
|
| windwhisper: | Vrijdag, februari 10, 2012 06:11 |
| ik heb het hard op gelezen, om de sfeer te kunnen proeven warme groet Cobie goede morgen Wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||