Schoonheid zal de wereld redden.
Ze leerde hem te eten
van haar borst en van haar bord
ze leerde hem te lopen
naar haar toe, en later, van haar weg
ze leerde hem het leven kennen
als een vriend, om te omarmen zonder angst
nu leert ze hem te sterven
voldaan en zonder spijt
ze eet zich uit het moeten zijn
gele tanden happen gele vla
genieten van het bittere geknars
hij leert haar nu zijn hart
er is geen twijfel dat ze mag
hij voedt haar de liefde van een zoon
zij lacht haar meest tedere lach.
Reacties op dit gedicht
| Quando: | Maandag, februari 13, 2012 20:19 |
| So. Anders. Netjes. | |
| milamber: | Maandag, februari 13, 2012 17:06 |
| @ Prikkelpiel56 Bedankt voor je commentaar. Snap wel wat je bedoelt, en ben het niet perse oneens met je. Al vind ik ''homogeen mengen'' nou niet echt als een verbetering klinken. Schrijf je zelf ook? Niet dat alleen zangers een valse noot kunnen horen, ben gewoon nieuwsgierig. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||