denk je

I I I I I

denk je

denk me een schip wat ik kan verlaten
laat me bossen met rozen kweken voor jullie
juiste momenten om alle roeispanen

aan elkaar, aan elkaar, aan elkaar geklikt

denk dat je wat dat we straks heel even
wil je dan dat we 's nachts op klaar lichten
duren jullie nog langer dan tijden

over haar, door haar, over elkaar waken

bouw me een schip van het rotte hout
laat me alle woeste zeeen met jou doorstaan
verkeerde kompassen met teveel naalden

voor elkaar, met hem, in werelds haar

denk je nog over de kromme regenbogen
waar we bloemen uit de grond rukten saam
elke sekonde dat we de regen wegtikten

totdat de andere kant niet meer bestond

I I I I I

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Jacky Van den Berghe:	Zondag, februari 19, 2012 02:38
Het moet moeilijk zijn? Zoniet onmogelijk, het rotte hout verwijst daar naar! De uitdaging om de angst te laten vergaan. De angst versast naar de andere kant, zodat enkel nog de liefheid overblijft? Liefs, Jacky

ela:	Zaterdag, februari 18, 2012 23:08
Je manier van lief hebben, lijkt mij in de eeuwigheid te verdwijnen. ela

mucho:	Zaterdag, februari 18, 2012 21:05
hij is sterk

trucker klaas:	Zaterdag, februari 18, 2012 21:02
ik zal op de kinderboerderij wat ezels laten balken ;) bouwen we daar een vlot van .... groet ,klaas

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 18 februari 2012
Thema's: [Liefde] [Toekomst] [Poezie]