In dit zieke bestaan.

vlagen van emotie's
doemen op uit mijn hart
het besef van nul
maar naar het gevoel van een tien.

Het gevoel van machteloosheid
het gevoel van dat ze het niet verdiend.
Het besef van alle wanorde,
Het besef van de chaos om mij,
en om ons, en om ons iedereen heen.

De mogelijkheden die mij breken,
brak de muur, maar al was ie van steen.
Voel het nu steken.
wie ben ik.
voelt als niemand,
al lijkt het zoals iedereen.

De wereld die draait,
de wereld draait door.
De tijd, de gekte in mijn besef.
Opdoemende vlakken die ik invul in het staren van mijn verdriet.
tranen die rollen maar niemand die het nuchter ziet.
emoties die rollen en ze tekenen noch mijn verleden maar beschilderen mijn geschiet.

Ik wil huilen.
Me overgeven aan deze werkelijkheid.
ik wil schuilen.
en verdwijnen in mijn emotie ook al is dat voor iedereen niet meer als niets,
maar zoals het niets gevuld van al mijn ontevredenheid.
Langzaam weg zakken in een diepte van al mijn ontevredenheid.
sterven in het vechten met gedachten vol van alle tegenstrijdenheid.

Ik wil huilen. als is dat maar om iets.

Ik wil vechten tegen deze tijd.
Ik wil strijden tegen dit gevoel.

Maar ik wil ook voelen,
Al moet dat in zijn geheel.

Ik wil zien wat er hier achter schuilt.
Ik wil nemen wat ik mag krijgen.
Ik wil tekenen voor dat waar ik voor moet zwijgen.
ik wil weten ?
Zou ik het leven ooit nog terug krijgen?

In dit zieke bestaan.