natuurlijk geblaas
Blaas moeder blaas,
poëtische zinnen uit m'n mond.
Krachtig heen en weer geschudde bomen laten hun bladeren vallen.
Tot een verdord massagraf.
Eens verdord, rondgeblazen door moeder in deze wereld.
Waar breng je ze toch altijd heen?
Als vogels die jou gebruiken om te glijden op jouw stroom.
gecontroleerd kunnen zij naar hun bestemming worden vervoerd,
gratis en onvervuilend door moedertje,
natuur.
poëtische zinnen uit m'n mond.
Krachtig heen en weer geschudde bomen laten hun bladeren vallen.
Tot een verdord massagraf.
Eens verdord, rondgeblazen door moeder in deze wereld.
Waar breng je ze toch altijd heen?
Als vogels die jou gebruiken om te glijden op jouw stroom.
gecontroleerd kunnen zij naar hun bestemming worden vervoerd,
gratis en onvervuilend door moedertje,
natuur.
Reacties op dit gedicht
| snake642: | Donderdag, februari 23, 2012 15:01 |
| leuk geschreven idd Cobie! ik zou het posten als ik jouw was haha!;D groetjes Anthony en een fijna namiddag verder!:D |
|
| windwhisper: | Donderdag, februari 23, 2012 14:26 |
| ja verdorde bladeren ook die van massagraven, ook de as van ooit geleefde mensen Moeder Aarde laat het rondblazen en weet....dat wat ooit weer de aarde raakt zal wederkomen, zal groeien tot iets nieuws, as is vruchtbaar zo ook verdorde bloemen en planten ze geven humus en een beschermend laagje op de aarde waaronder nieuw leven wortelt warme groet Cobie goede middag Anthony, ik kreeg er zowaar inspiratie door, wellicht anders dan jij had bedacht, zo zie je maar, wat woorden en zinnen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||