Terug denkend aan die tijden
dat jij zei hoe weinig ik betekende
dat je zei dat ik dik en dom was
beseffend dat ik dat in mijn herinneringen tekende
De angst die ik dagelijks voelde
hoe ik jou woorden steeds meer ging geloven
maar hoe ik later de kracht ontwikkelde
door mezelf het tegendeel te beloven
Hoe het me uiteindelijk is gelukt
om toch mijn rug weer te rechten
gewoon omdat jij zei dat ik het niet kon
zou ik er nog harder voor gaan vechten
Maar opeens gebeurd er iets
waardoor ik niet meer op twee benen kan staan
waardoor ik het nog elke dag herinner
wetend dat jou woorden nooit uit mijn gedachten gaan