Mijn tranen van verdriet
ik probeer ze te stoppen
maar het lukt me nog niet
ze blijven nog steeds komen
mijn tranen van verdriet
als ik aan iemand denk
dan gebeurd het meteen
dan rollen mijn tranen van verdriet
weer over mijn wangen heen
kan ik het helpen dat ik nog
steeds denk aan die ene persoon
denk het niet het was maanden lang
een onderdeel in mijn levenspatroon
ik moet die persoon vergeten
en niet meer aan die gene denken
me nu richten op mijn toekomst
en wat de toekomst zal schenken
maar het lukt me nog niet
ze blijven nog steeds komen
mijn tranen van verdriet
als ik aan iemand denk
dan gebeurd het meteen
dan rollen mijn tranen van verdriet
weer over mijn wangen heen
kan ik het helpen dat ik nog
steeds denk aan die ene persoon
denk het niet het was maanden lang
een onderdeel in mijn levenspatroon
ik moet die persoon vergeten
en niet meer aan die gene denken
me nu richten op mijn toekomst
en wat de toekomst zal schenken
Reacties op dit gedicht
| Anootje ...: | Dinsdag, juni 19, 2012 07:57 |
| Mooi, dit gedicht ;) Sterkte gewenst! Groetjes |
|
| mucho: | Zondag, februari 26, 2012 13:32 |
| de toekomst als een kadootje en het water stroomt langzaam over |
|
| witteroos: | Zaterdag, februari 25, 2012 23:49 |
| Liefde voor leven vergeet men nooit. Omarm jezelf even dat je dit mocht beleven en door wenst te geven. Sterkte gewenst. |
|
| boendy: | Vrijdag, februari 24, 2012 04:45 |
| je zal het een plaats moeten geven het vergeten kan je niet dwingen groetjes boendy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anonymous-1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||