om zelfs de kleinsten niet af te schrikken

                        heb ik mij niet meer bewogen

                        enkel nog schaduw geworpen

                        licht over mijn benen laten wandelen

                        plots is het 1u30 ’s nachts

                        en ik begraaf de winter en mezelf

                        onder een smetteloos wit doek

                        van rijp over een slapende akker

                        wat er gebeurt met mijn eenzaamheid

                        maar ik zoek tastend de juiste weg

                        in een uitdijende ochtend waar schuchter

                        een zon ontwaakt en een jonge lente springt

                        lachend in de helder geworden kamer

                        sunset 24-02-2012