Over de grens
krijg je maar niet onder de knie
hurkend in het wevende gras
dat stomme liedjes zing
"het is jouw fout, altijd"
En maaien mag ik het niet
door burgertruttige wetten
papier en mores regeren
en dringen drang terug
naar grenzen van het fatsoen
Toch stak ik de grens over
tot het huis dat we verlieten
om samen weg te vluchten
naar het leven, naar onszelf
dat we in elkander vinden.
Reacties op dit gedicht
| entropy: | Dinsdag, februari 28, 2012 15:19 |
| Kippenvel | |
| kelo ami: | Dinsdag, februari 28, 2012 13:51 |
| prachtig... | |
| windwhisper: | Dinsdag, februari 28, 2012 06:46 |
| schitterend warme groet Cobie goede morgen |
|
| witteroos: | Dinsdag, februari 28, 2012 01:04 |
| Mooi inzicht. Blijf zaaien, dan hoef je geenszins te maaien. | |
| trucker klaas: | Dinsdag, februari 28, 2012 00:33 |
| fraai ,klaas | |
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||