Emotie en devotie
Houten planken onder zijn voeten,
Verblind door beangstigend licht,
Handen trillen zachtjes,
Keel zit dicht.
Aangestaard door ontelbare ogen,
Overvol, maar toch alleen,
Zweet druppelt van zijn voorhoofd,
Onbewust waarheen.
Blik verscherpt,
Kin wordt geheven,
Angst vervaagt,
Eén moment, één leven.
't Moment van de waarheid,
Diep van binnen het gevoel,
Longen vullen zich met lucht,
De verwezenlijking van zijn doel.
Lucht wordt losgelaten,
Donkere emoties vergaan,
Het geluid barst los,
Zijn reden van bestaan.
Verblind door beangstigend licht,
Handen trillen zachtjes,
Keel zit dicht.
Aangestaard door ontelbare ogen,
Overvol, maar toch alleen,
Zweet druppelt van zijn voorhoofd,
Onbewust waarheen.
Blik verscherpt,
Kin wordt geheven,
Angst vervaagt,
Eén moment, één leven.
't Moment van de waarheid,
Diep van binnen het gevoel,
Longen vullen zich met lucht,
De verwezenlijking van zijn doel.
Lucht wordt losgelaten,
Donkere emoties vergaan,
Het geluid barst los,
Zijn reden van bestaan.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Extaser | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||