als veeg hoopje mens
telkens zo anders
heb ik je herontdekt
als rijpe rust
in mijn bestaan
het prille dat openbloeit
vanuit ooglijk blank
een dode droom
die ik grijs begraaf
tot wanneer ik als veeg
hoopje mens één met je wordt
Reacties op dit gedicht
| kelo ami: | Vrijdag, maart 02, 2012 14:12 |
| gewoonweg prachtig... groetjes.. |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, maart 02, 2012 12:46 |
| heel mooi verwoord, in het opnieuw herontdekken fijn weekend, folle leafs |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 02, 2012 09:14 |
| Alsof je het over die mooie boom hebt in je tuin Tine waaronder je rust zocht. Bijzonder mooi als poezie hier neergezet. Fijn te lezen en lieve groet uit het Brabantse, Anneke |
|
| zomerkind: | Vrijdag, maart 02, 2012 08:33 |
| de natuur en liefde verwikkelt:) liefs eddie |
|
| youkie: | Vrijdag, maart 02, 2012 06:46 |
| goede morgen een prachtige tekst heb jij hier neergezet fijne dag liefs |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, maart 02, 2012 04:32 |
| heel erg mooi hoor!! | |
| Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, maart 02, 2012 01:22 |
| Een schitterend stukje tekst, Martine, werkelijk prachtig! Liefs, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||