Schril
Alle mooie beloften kunnen mijn dag niet vullen,
geef mij toch oprecht gemeend medeleven.
Geuit in daden, van medemenselijkheid,
die de verstarring doorbreekt.
Van dat klotevolk, dat om niets meer lijkt
te kunnen geven, als geef mij mijn dagelijkse
portie tv vermaak.
Wie zal nog zeggen wat ons mens maakt,
als zo ogenschijnlijk niets ons meer raakt?
En dan de taferelen, het gebrul en geschreeuw
om aandacht, en zo menig klacht waarmee wij elkaar bestormen.
Nee konden we nog maar geven om en aan elkaar,
buiten de kring van intimi.
Dan zou er zo een, twee, drie,
een andere samenleving ontstaan!
geef mij toch oprecht gemeend medeleven.
Geuit in daden, van medemenselijkheid,
die de verstarring doorbreekt.
Van dat klotevolk, dat om niets meer lijkt
te kunnen geven, als geef mij mijn dagelijkse
portie tv vermaak.
Wie zal nog zeggen wat ons mens maakt,
als zo ogenschijnlijk niets ons meer raakt?
En dan de taferelen, het gebrul en geschreeuw
om aandacht, en zo menig klacht waarmee wij elkaar bestormen.
Nee konden we nog maar geven om en aan elkaar,
buiten de kring van intimi.
Dan zou er zo een, twee, drie,
een andere samenleving ontstaan!
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zondag, maart 04, 2012 03:41 |
| Zeker en vast, Boomvader! Beste groet, Jacky |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, maart 03, 2012 17:46 |
| ja dat is zo als een ieder nu eens bij zichzelf begon heb genoten van je schrijven!! |
|
| karinvangelder: | Zaterdag, maart 03, 2012 16:51 |
| nee daar word je niet vrolijk van B.R. iedereen is momenteel wat triest lijkt mij we hebben zon nodig ! x Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Boomvader Ruerd | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||