de liefde over-leven
nu je gezicht nog steeds het zachte kussen
vogels en veren, jij mijn tong opeet
en ik nog op de jouwe kauw
waaraan de resten van een beet
is afscheid nooit het mooiste deel
van ’t springen over eigen schaduw
jouw plukje haren in mijn hand
huidcellen die onder ‘t strelen
beven, niets meer van ons willen
weten het innerlijk verbrand en jij, ik
samen steeds een hemel stelen
waar wij de liefde over-leven
sunset 09-03-2012
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||