Laat me alleen
zwijgend schreeuw ik
"laat me alleen"
gestikt in eenzaamheid
snakkend naar mensen om me heen
zachtjes kras ik
verzachtend is de pijn
wonden worden sneeën
en bloed vloeit als wijn
kwetsend bescherm ik mezelf
zwak verschuil ik mij
temidden van sterke muren
komt niemand bij mij
"laat me alleen"
gestikt in eenzaamheid
snakkend naar mensen om me heen
zachtjes kras ik
verzachtend is de pijn
wonden worden sneeën
en bloed vloeit als wijn
kwetsend bescherm ik mezelf
zwak verschuil ik mij
temidden van sterke muren
komt niemand bij mij
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, augustus 12, 2017 17:38 |
| Sterk en indringend gedicht. Het blijft bij. Ik wens je minder eenzaamheid. Liefs | |
| gewoon_lies: | Zaterdag, maart 10, 2012 11:50 |
| Beste Ilse, Ik kan je vertellen dat dit gedicht van mij van langere tijd geleden is en dat er betere tijden aankomen! Nog steeds veilig tussen mijn muren maar met kleine stapjes minder pijn. Graag gedaan! |
|
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, maart 10, 2012 11:48 |
| zo voel ik mij nu ook dat ik iever de pijn verzacht ben kapot en verscheurd heb een vriendschap verloren en dat raakt mij nu ik dit mooie gedicht van jou lees bedankt xxx | |
| zomerkind: | Vrijdag, maart 09, 2012 21:09 |
| verbreek de ketens die je gevangen houden:) gr eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gewoon_lies | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||