mijn kleine meisje dat niemand de moeite vond,
voor haar ouders niet echt bestond,
waar niemand eens naar heeft geluisterd, of mee heeft gepraat.
Als ze ziek was eens naar om keek,
niemand die zag hoe mijn kleine meisje
onder haar verdriet, pijn en eenzaamheid bezweek.

Mijn kleine meisje dat opgroeide zonder de aanwezigheid van haar ouders,
geen rust,troost of steun kon vinden op hun sterke schouders.

Mijn kleine meisje zo zwaar in de steek gelaten,
nergens vertrouwen gevonden,
haar kleine kinderlichaampje
zo vroeg al veel te zwaar geschonden.

Mijn kleine meisje zo verdrietig en boos
ze hebben haar met al haar gevoelens diep weg gestopt in een veel te grote en zware doos.

Nu wil ze die doos graag open doen,
over haar gevoelens praten,
maar ze durft er nog niet te veel over loslaten.

Daarom neem ik nu mijn kleine meisje mee aan haar hand
en leid haar zachtjes uit dat niemandsland.
Stilaan komt ze nu te voorschijn,
voelt ze zich vrij.

Want ze heeft haar eigen echte bescherm moeder gevonden,
ze heeft nu voor altijd mij.