gevangen
Gevangen
Gevangen in mijn eigen wereld.
Opgejaagd door de schaduwen die ronddwalen.
De pijn kloppend in iedere vezel van mijn lichaam.
Zoekend naar een schuilplaats in de stof en puin.
Alleen in gezelschap van mijn gedachten die me kapot willen maken.
Aan mijn voeten knellen de ketens van mijn verleden.
Op mijn schouders dwingt de toekomst me op mijn knieën.
Leeg als ik ben, dwaal wat rond in dit labyrint van eenzaamheid
Mijn schreeuw echoot me confronterend tegemoet.
Heel soms komt een schim van iemand door, door de duisternis.
Maar de mist omsluit zich dan als een deken om me heen
En dan ben ik weer gevangen in mijn eigen wereld.
Gevangen in mijn eigen wereld.
Opgejaagd door de schaduwen die ronddwalen.
De pijn kloppend in iedere vezel van mijn lichaam.
Zoekend naar een schuilplaats in de stof en puin.
Alleen in gezelschap van mijn gedachten die me kapot willen maken.
Aan mijn voeten knellen de ketens van mijn verleden.
Op mijn schouders dwingt de toekomst me op mijn knieën.
Leeg als ik ben, dwaal wat rond in dit labyrint van eenzaamheid
Mijn schreeuw echoot me confronterend tegemoet.
Heel soms komt een schim van iemand door, door de duisternis.
Maar de mist omsluit zich dan als een deken om me heen
En dan ben ik weer gevangen in mijn eigen wereld.
Reacties op dit gedicht
| cinke1978: | Zondag, maart 11, 2012 17:29 |
| moeilijk om die wereld los te laten,maar blijf er tegen vechten. gr. cin en jay |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cicci | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||