Nachtmerrie.



Een uitje met een groep,
echt bizar verhaal,
we gingen een grot binnen,
daar was een lange smalle donkere gang.

Na deze uit te lopen,
kwamen we in een hele grote hal,
met super grote machines,
waar we met een trap van een machine,
echt meters omhoog gingen.

Boven aangekomen, was er weer een gang,
die uit op een binnenplaats,
waar weer een trap aangrensde die naar beneden gaat,
weer een binnenplaats,
met twee grote oude versleten stadpoort deuren.

Iedereen was opgetogen,
keken we in het rond,
een ondergrondse stad,
met zelfs een grote vijfer in het midden,
oude gebouwtjes echt een pracht gezicht.

Maar ik voelde me niet op mijn gemak,
keek rond en voelde het aan komen.
ik keek om en zag de hal voor de poort deuren naar beneden,
komen en de boel begaf en storten in.
Ik schreeuwde naar de andere, en we renden naar het begin.

We hadden geluk, we konden nog boven de rotsblokken langs,
maar de trap was half kapot.
Iedereen met zijn botten kop,
uit angst achter elkaar er overheen.
En net wanneer ik zie dat de trap het begeeft,
stond ik daar nog, alleen met haar.

Ik bedacht iets, maakte van mezelf een klim stuk voor haar.
Vervolgens klom ik ook het laatste stukje,
we rende door t gangetje met rotsblokken achter ons vallende,
Eindelijk kwamen we bij de machines, en konden als een speer de trap afdalen.
Overal om ons heen vielen rotsblokken.
Maar we hadden het gehaald.
Weer dat smalle gangentje, maar uiteindelijk buiten.

Iedereen was veilig, zelfs niemand gewond.
De rest van de dag konden we ook over niets anders praten,
Hoe een geluk we hadden, en net toen de avond viel.
en ik naar bed wou gaan.
Ik kleden me uit en er viel iets op de grond.
Ik keek beter en zag dat het een heel raar beest was.
en net wanneer ik het wou verwijderen met een doekje,
viel het mijn voet aan.

Het beet en verdween in mijn voet,
Ik schreeuwde van de pijn.
dat vier takkige slijmerige ding zat in mijn voet,
ik begon te duizellen maar moest vol houden,
want het moest ook weer uit mijn voet.
Ik probeerde naar de begeleider te gaan.
Maar mijn voet werd steeds dikker en dikker.
Mijn tenen werden eerst wit, toen helemaa zwart.
De begeleider wist niet wat hij moest doen,
hij had nog nooit zo'n beest gezien wat ik getekend had.

Langzaam werd mijn enkel wit,
ik moest er echt wat aan doen.
Ik pakte een bijl en wat touw.
Bond mijn been af,
en tjopte mijn voet met de bijl, eraf.
Deed snel mijn voet in een zak.
Langzam stroomde het laatste beetje bloed eruit.
Inclusief dat rare beest.
Het boeide niemand waren allen nog in trans.
Alleen jij die ik gered had kwam naar mij toe.

Je verzorgde mij,
was boos dat ik mezelf dat aangedaan had.
Maar achteraf zag jij ook in.
Dat het wel het beste was wat ik had kunnen doen.
En toen...
toen schrok ik wakker bij het zien dat dat beest vermenigvuldigt was, en de andere aangevallen waren.
Alleen jij had niks,
en ik moets door het leven met een voet.
Maar verder maakte we het samen goed.