Een plek.


Er is maar een plek,
waar ik zijn wil.
Een plek,
van al dat moois.

Een plek,
waar ik mijn hoofd kan laten rusten,
waar ik kan genieten op zijn best,
waar alles doet samen komen.

Ik heb tussen de heetste vuren gedanst,
over het gladste ijs begeven.
Heb ik stenenlijke gebeurtenissen mee gemaakt,
en luchtig over dingen gedacht.

Maar die ene plek,
zwoele en warme nachten.
Lache om dingen die ik totaal niet verwachten,
een plek, waar gevoel tot leven komt.

Een plek die alles betekend,
die plek, al zo vaak getekend.
Nooit gedacht dat zoon plek bestaat,
Tot ik voor het eerst met jou had gepraat.

Een plek die ik goed zal verzorgen,
en ook altijd houd,
geborgen in de enige plek te aarde,
waar die plek haar veilig kan voelen.

Een plek,
waar mee ik overal zijn kan,
een plek,
waar ik een leven op bouwen kan.

Die plek, een wonderlijke kracht,
een plek waar dromen uitkomen,
een plek waar een plek thuis hoort.
Waar wij kunnen genieten, ongestoord.

Die plek wil ik bereiken,
en heb er alles voor over.
Kan ik alleen nog maar naar die plek kijken,
een plek,

Daar waar het gras het mooiste groen toont.
Daar waar de vuren aanslaan tot de kleur rood.
Daar waar de zon elke dacht verlicht met geel.
En waar de hemel toont, helder en blauw.
Daar waar een sinas appel, het zoetigste oranje is.
En de tulpen velden paars doen kleuren.

Als een pot goud,
aan het einde van deze plek.
Een plek waar ik van houd,
de enige plek waar ik zijn wil.

Een plek waar tranen kunnen stromen,
maar waardoor de bloemen dat vocht opnemen en groeien.
Daar waar de bomen,
het lekkerste fruit verzorgen.
Daar waar de dieren,
in vrede naast elkaar leven.
die plek,
ik zal er alles voor geven.

Dus als ik iets moet doen, zeg het mij.
Ik hou die plek voor altijd geborgen.
Want die plek, Sophie.
Ben jij.