Wat wij hadden, was speciaal

Onze vriendschap zat diep
Je wist altijd wel te vertellen
Wanneer ik slecht sliep

Jij kon mijn gedachten lezen
Met jou als maatje
Had ik niets te vrezen

Toen ik een put zat
Was ik op en had ik alles gehad
Je hield me tegen
En hield me vast, zodat ik me niet meer kon bewegen

Je hield me tegen om nu juist door te gaan
Jaar in jaar uit wisten wij sterk te staan
Jij had een rot tijd
En toen werd het leven voor ons beide een strijd

We wilde beide wel eens op geven in deze tijd
Maar hielden elkaar sterk
Totdat er een moment kwam
Dat we meer los kwamen van elkaar
Het gevoel wat er voor in de plaats kwam voelde wat raar

We wilde elkaar wat ruimte geven
Om dingen op te lossen in te leven
We hadden toen beide een doel om naar te streven
Ergens weer gelukkig zijn
Maar helaas maakte jou plotseling besluit het leven klein

Wat wij hadden
Wij voelde elkaar aan
We wilde voor elkaar door het vuur gaan

En dat mis ik
Iedere dag ieder uur, iedere minuut en elke seconde
Maar ik wil niet alleen doorgaan naar nog een volgende ronde

Want wat wij hadden
Dat heb ik niet meer gehad of gevoeld
En als jij er nu nog was geweest
Zou je de enige zijn die nu weet wat ik met mij stukje heb bedoelt

© Michèlle