Een steunbetuiging


Een kind verliezen is hard,
het vult jullie harten met smart.

Mag het een troost zijn,
dat zij niet hebben geleden.
Zij zijn zonder het te weten overleden.
Zonder angst en zonder pijn,
hoe onbegrijpelijk het ook voor jullie moet zijn.

Wij geven onze steun in deze dagen,
jullie zullen blijven zitten met vragen,
maar weet, waar elk van hen nu is,
het goed stellen met hun vriendjes
arm in arm zingend en lachend.

Al is het voor jullie als ouders net ijs die smelt.
Het plekje in uw harten is verschroeid
De onwetendheid heeft iedereen vermoeid
En het lot heeft jullie onmenselijk gekweld.

Er kon geen afscheid worden genomen,
vooraleer uw engel werd ontnomen.
Maar in uw hart voelen jullie hun persoon.
Zij blijven daar eeuwig, op dat aparte plekje.

Ouders hebben hun lieveling het leven gegeven.
Zij zijn hun ouders daar dankbaar voor,
omdat zij zoveel mochten beleven.
Zoals de sneeuwpret in hun prille leven.

Zoveel tranen van pijn,
het zou toch niet mogen zijn.

Veel trachten te begrijpen,
maar het zijn vruchten, die niet willen rijpen.
Jullie zullen hen verwachten op ieder moment,
aan het donker worden jullie ook nooit gewend.

Eeuwig blijven zij in uw herinneringen,
met al die kleine simpele, mooie dingen.

Claire Vanfleteren