Het is en blijft toch raar,
Het is bijna niet niet te geloven.
moeilijk te accepteren,
maar na 5 jaar is onze relatie toch over.

Best wel onverwachts
omdat het gevoel er niet meer is.
Van de een op de andere dag,
dat kan toch of heb ik het mis?

Het gevoel verliet jou geleidelijk.
En na 2 maanden zo geleefdt te hebben
kwam het eruit.
Jij wou niet meer verder.

Ik dacht aan een ander,
maar jij zegt van niet.
Toch ben ik er nog wel bang voor.
En bij die gedachten doet mij dat verdriet.

Vrienden wil jij graag blijven.
Ik heb weinig te kiezen,
en hoop dat ik ermee kan leven.
Want anders zal ik niet alleen jou verliezen.

Het gevoel kwelt me wel..
Jij kan langzaam door met je leven..
en ik zit hier vast
en probeer me gevoel een plek te geven.

Het gevoel hebben van verlies.
en daar bedoel ik niet alleen jou mee.
Maar me thuis, me vrijheid en mezelf.
moet ik nu langzaam terug vinden, oke?

Natuurlijk ga ik ook heel langzaam door,
Want ik ben heel erg sterk,
ook al breek het me soms op.
als ik dit alles verwerk.