Een meisje huilt
Ze is alleen 't is stil op straat,
de traantjes lopen langs haar wangen.
Ze weet dat pappie haar verlaat,
een ander moet hem gaan vervangen.
Haar tere zieltje weent van pijn,
zij kan de scheiding niet bevatten
Dat pap en mam niet samenzijn,
voor haar op aard de grootste schatten.
Haar plekje in het bos verborgen,
vouwt ze haar handjes bij de boom.
Bidt zachtjes Here Jezus... morgen,
is dit misschien een boze droom.
Antonie
Reacties op dit gedicht
| * Rooz *: | Vrijdag, april 06, 2012 16:40 |
| wat aangrijpend! prachtig verwoord,, bedankt nog voor je reactie :) | |
| Anootje ...: | Maandag, maart 26, 2012 08:19 |
| HEEL MOOI!!!!!!! :) Groetjes |
|
| zomerkind: | Woensdag, maart 21, 2012 21:17 |
| ja dat zou je wel gaan denken:) gr eddie |
|
| youkie: | Woensdag, maart 21, 2012 20:05 |
| droevig om dit als kind te beleven liefs |
|
| Butterfly1984: | Woensdag, maart 21, 2012 20:04 |
| Mooi! Gr Esther |
|
| anne(22): | Woensdag, maart 21, 2012 18:43 |
| Mooi geschreven! Ik heb er geen woorden voor... Liefs anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Antonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||