Gevoelens aan het licht.



Ik moest aansterken,
niet voor jou,
maar voor mij.

Ik moest weten wat het echte leven inhoud.
niet voor jou,
maar voor mij.

Laat ik mij niet meer gebruiken,
niet voor jou,
maar voor mij.

Weten dat je schrijft doe ik ook,
door jou,
aan mij.

En dat ik mijn hart en leven wil delen,
wil ik voor allebij.

Mijn goedheid,
voor jou,
van mij.

Mijn warmte,
voor jou,
van mij.

Mijn trouw,
voor jou,
van mij.

Mijn woorden die soms jong klinken,
maar heel doordacht gekozen zijn.

Ik wil mijn leven geven,
niet voor jou,
niet voor mij,
maar voor een wij.

Ik wil als een kind zijn,
die vaderlijk voor je zorgt.
Ik wil die man zijn,
die jou alle liefde bezorgt.

voor jou,
voor mij,
voor een wij.

Mijn dichten lees je,
mijn hartje zegt het mij,
de lezer,
de schrijfster,
voor jou,
voor mij,
voor ons allebij.

Wittefee,
kelo ami,
Schrijf maar elke dag,
want ik zie jou erin,
gek misschien,
maar zo'n gevoel komt op,
in mij.

Een gevoel,
geen leugens.
vraag me wat,
en ik antwoord eerlijk,
oprecht.

Zeg me wat,
en zal doen wat ik kan.
en proberen wat ik niet kan.
om het te leren,
zodat ik het vervolgens wel kan.

Fietsen kon men ook niet in een keer,
ben zo vaak gevallen vroeger daarmee,
maar ik gaf niet op en leerde het ook.
zo is het leven, dat weet jij ook.

Het leuke van het hele verhaal,
wij spreken dezelfde taal.
Hard, zacht, alle kanten uit.
Maar bereiken elkaar luid.

En jij ik schrijf elke dag over jou,
of al vind je het soms walgelijk,
Je wilt het onderste ook zien,
het alles er uithalen,
doet het zelfs naar gedichten vertalen.

Je weet wie ik was,
Je weet wie ik ben,
Je weet wie ik zijn wil,
en de dingen die ik ken.
Voor een jij,
voor een mij,
voor een wij.
in dit gedicht,
gevoelens aan het licht.