Eerst was JIJ voor mij mijn beste VRIEND,
JIJ gaf me alles wat ik wilde,
meer dan ik had verdiend.
Wel de zekerheid en het vertrouwen,
de armen, en jou stem die tegen me praat,
iemand waarop IK graag WILDE bouwen.
IK was er ONVOORWAARLIJK voor JOU,
jij die met me lol maakte...
dat is waar ik altijd van hou.
Maar nu hij heeft mijn lach en mijn leven weggenomen,
hij heeft alles verwoest,
mijn hart én mijn dromen.
Ik ben kapot en onzeker,
bang en verlegen om door te gaan,
het liefst zou ik willen slapen
en nooit meer opstaan.
IK wil niet meer verder leven,
IK die jou vriendschap wilde,
eens had en het verspilde.
Verspilde omdat ik zei,
dat ik meer voor je voelde dan vriendschap.
Zeldzaam is nu mijn lach,
zeldzaam zijn jou armen..
ik zak dieper weg, iedere dag
Eens was ik vrolijk en toonde ik je mijn lach,
Ik wil je zo graag terug als vriend,
ik mis je stem, je armen waarin ik kon schuilen,
ik mis je zeldzame smsjes en de maffe gesprekken,
ik mis die lach als je me ziet in je gezicht,
en daarom vraag ik je vriendschap terug,
met dit gedicht...