Je begrijpt niets!
niets van wat ik vertel!
hoe wil je dan …
dat ik een normaal gesprek met je kan voeren
je krijgt me gefrustreerd
en dat gaat gepaard …
met roepen …
Op geen andere manier
kan ik mijn gevoelens uiten …
via roepen en tieren
komt dat bij mij naar buiten …
maar
dat heb ik mee van jou
jij hebt mij dat geleerd
want!
je roept zelf!
Het is net …
alsof je erom doet …
mij niet te willen begrijpen …
echt, van alles wat ik vertel!
begrijp je niets
en!
dan begin je te roepen!
Als jij mij niet begrijpt
toep ik ook …
je ziet
dat ik een kind ben van jou …
jammergenoeg …
Er is niets met jou aan te vangen!
met niets moet ik naar jou komen!
want!
je begrijpt niets van wat ik vertel!
en …
het eindigt voor ons beiden
altijd in geroep …
art310sr: | Zondag, maart 25, 2012 08:11 |
Het merendeel leest helaas als een persoonlijke brief gericht naar een ouder die jou niet begrijpt. Je frustraties zijn te letterlijk en te gericht naar 1 persoon, om in de dichterlijke vrijheid met je mee te voelen, is het fijner om het algemener te houden en minder fel. | |
Auteur: gedichtenlady | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 maart 2012 | ||
Thema's: |