in een waas van emoties
met een golf van reacties
begin ik te schrijven
in de hoop dat ik kan blijven
verlies soms waarheid in perceptie
gedachtes in constructie
ben niet voor een gat te vangen
zit zo vol van verlangen
naar blij boos vrolijk en bang
het zijn emoties waar ik naar verlang
ze houden mij in leven
weten wat te geven
weten hoe ik reilen moet
weten hoe ik zeilen moet
en als ik dan de weg kwijt ben
vormen zij en ik een clan
ze geven vorm aan wat niet is
voor sommigen een groot gemis
niet te kunnen dwalen
in perceptie vermalen
kun je het beseffen
of jezelf overtreffen
meer dan je dacht
met al je pracht en kracht
en dan toch onderuit gaan
en stug weer blijven opstaan
ben benieuwd hoe lang dit doorgaat
en in welke grote welk voormaat
maar een ding dat mij zeker is
geen emotie groot gemis
ik heb er nu genoeg van
mag ik verder als het kan