Geen keer
Geen keer
Van knoestig hout
is mijn huis gebouwd
met roestvrijstalen deuren
Door de openstaande ramen
adem ik de warme zomergeuren
Toch koud waait nou
De plekken waar jou
voeten zijn getreden,
een wind van nooit meer samen
en nooit meer dingen die we deden
8 december 1999
Van knoestig hout
is mijn huis gebouwd
met roestvrijstalen deuren
Door de openstaande ramen
adem ik de warme zomergeuren
Toch koud waait nou
De plekken waar jou
voeten zijn getreden,
een wind van nooit meer samen
en nooit meer dingen die we deden
8 december 1999
Reacties op dit gedicht
| PeterdB: | Zondag, mei 12, 2002 12:55 |
| heel erg mooi Paul! | |
| free: | Zondag, mei 12, 2002 12:01 |
| oud zeer paul.... hoop dat t anno 2002 wat beter met je is.... mooi graag gelezen free |
|
| margot: | Zondag, mei 12, 2002 04:35 |
| slik triest mooi liefs,margot |
|
| waterval: | Zondag, mei 12, 2002 03:17 |
| droevig , ......maar zo mooi geschreven..... | |
| Hanneke Eirinn: | Zondag, mei 12, 2002 01:04 |
| hmm triest Paul.... maar weer mooi verwoord :( | |
| Sheena: | Zondag, mei 12, 2002 00:40 |
| het wordt een gewoonte ... maar ik blijf het zeggen .... zo ijslijk prachtig ..... ben weer sprakeloos ... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||