Opa
Vroeger was ik bij mijn opa en oma
kind aan huis,
met opa had ik een hechte band,
want ik had geen vader thuis.
Alles deed hij voor mij,
als voor zijn eigen kinderen,
we maakten elkaar gewoon blij,
nee hij zou dat niet gaan minderen.
Ik mocht meehelpen taarten bakken
van het beslag snoepen.
het deeg in stukken hakken
en maar meer, meer roepen.
Ook mocht ik mee naar het werk,
helpen met klussen
ja samen stonden we sterk
daar kwam niemand tussen.
Op een dag was het voorbij,
plotsklaps was hij weggenomen,
veels te jong,
hij kwam niet meer bij mij,
en is nooit meer teruggekomen.
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Vrijdag, maart 30, 2012 17:11 |
| Maar je hebt wel de mooiste herinneringen. Al mis je hem, helaas is niemand onsterfelijk. gr. Liesbeth |
|
| zomerkind: | Vrijdag, maart 30, 2012 15:34 |
| dat moet pijn doen marleen dat gemis! eddie |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, maart 30, 2012 12:46 |
| triest Marleneke liefs x Karin |
|
| youkie: | Vrijdag, maart 30, 2012 12:22 |
| blijf genieten van de mooie herinnering en fijne dag liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marleneke1980 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||