Het rad van fortuin
Je start vanonder en je wil
naar het hemels wonder net
boven het gedonder, je vliegt
zo naar het hoogtepunt maar
dan ga je weer kopje onder.
Aan de top ben je bijzonder
aan de grond dicht je als Vondel.
En nu wil je naar de achtbaan
op dit gedicht geen acht slaan.
Want met overdreven armzwaaien
zal je met het leven meedraaien.
Ja, we zijn allemaal papegaaien
en we gaan straks naar de haaien.
Voor we allemaal doldraaien...
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, maart 31, 2012 01:46 |
| We zijn al dolgedraaid en we zijn nog net niet naar de haaien, ha ha ha! Beste groetje, Jacky |
|
| witteroos: | Vrijdag, maart 30, 2012 23:59 |
| Mooi gedicht. Hopelijk doen we dit niet. Beide beentjes op de grond lijkt me het meest gezond. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Claudelaire | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||