Past enkel nog de stilte
Ik buig mijn hoofd
en denk aan God
die Zijn zoon
-aan ons beloofd-
stortte in zo’n
ongelooflijk lot
Voor ons als mensen
die in zonde leven
was Zijn wens
helende genade
geven
In ootmoed zwijgen wij
wat zijn wij rijk
met zo een Liefdeblijk
en Hem aan onze zij
Klinkt als schreeuw
in de nacht
Lijden
dat in stilte
wordt herdacht
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2012 | ||
| Thema's: | ||