Hoe kan ik denken aan mijn toekomst
als ik bang ben voor de dag van morgen?
Hoe kan ik plannen maken voor later
als ik nu al verdrink in mijn zorgen?
Hoe kan ik verder leven
met al die brokken achter mij?
Vriendschappen, relaties,
zelfs ikzelf ben het breken nabij.
De tranen branden achter mijn ogen,
maar er ligt een glimlach in mijn mond.
Hoe lang moet ik dit nog volhouden,
ik loop er al zo lang mee rond!
Ik wil niet dat iemand zich zorgen maakt,
het gaat heel goed met mij!
Maar ik ben moe, 't is zo vermoeiend
om altijd te doen alsof, wanneer is dit voorbij?