Waar moet ik beginnen om te beschrijven hoeveel ik van je houd. De dingen die we samen hebben beleefd zullen altijd mijn dierbaarste schat blijven voor de rest van mijn leven. Ik weet niet waarom ik gedaan heb wat ik gedaan heb. Ik heb altijd geprobeerd om je alles te geven wat er in mijn macht stond. Ik heb altijd getracht er voor te zorgen dat jij je geen zorgen hoefde te maken. Ik heb ontzettend veel stomme dingen gedaan die niet meer om te draaien zijn. Door ze voor jou te verheimelijken heb ik meer kapot gemaakt dan mij lief is. Steeds verder dreef ik je van mij weg, denkend dat alles wel weer goed zou komen. Ik had het mis. Nu weet ik wat ik kwijt ben en nooit meer terug zal krijgen.
Ik ben zo bang om je steeds maar te moeten vertellen dat ik weer de fout in ben gegaan. Ik vond het fijn om voor jou te zorgen, terwijl ik daar niet capabel voor was. Waarom is het niet zo gegaan als bij ieder stel. Waarom hebben wij niet alles samen gedaan. Ik ben kapot van binnen door al de zorgen die ik al jaren met me mee draag. Ik durfde je dit niet te vertellen. Vraag me niet waarom, maar het is zo. Ik ben zo bang. Ik ben je kwijt door dingen waar ik geen uitweg voor zie. Ik wou dat ik wist wat ik hier aan kon doen. Voor jou hoop ik dat je snel een goede man tegen komt die jou gelukkig kan maken en je de liefde en zekerheid kan geven die je verdient. Mijn liefde voor jou zal nooit veranderen. Wat er nu is gebeurd ligt geheel aan mij.
Waarom, waarom ben ik toch zo verschrikkelijk stom.