Bijna gedoofd
je liefdesvlam bijna helemaal gedoofd
het brand nog lichtjes op een beetje hoop
maar dat duurt niet lang meer
omdat je niet meer in echte liefde geloofd
over je wangen rolt naar beneden een traan
je voelt je niet lekker en verdrietig
en je vraagt jezelf steeds weer het zelfde af
wanneer zal het weer beter met je gaan
je sluit je af voor dierbaren die je kent
je kan en wilt er niets over zeggen
en al helemaal je tranen niet tonen omdat
je niet wilt laten zien dat ook jij kwetsbaar bent
maar van binnen wil je uitschreeuwen je verdriet
dat je hart huilt van pijn en je je eenzaam voelt
dat je balanceert op een richel van een berg
maar door je eigen trots, doe je het toch maar niet
en zo gaan de min, uren en dagen weer voorbij
en niemand die in de gaten heeft en ziet
dat je steeds verder de afgrond in glijd
want dat zullen ze niet horen, van mij
Reacties op dit gedicht
| anonymous-1: | Donderdag, april 05, 2012 15:24 |
| @ helaas wel antonie....@ enta_habibi kan helaas niet je verdriet weg nemen..kan je alleen zeggen probeer te genieten van elke dag...van achter iedere wolk..zal de zon weer schijnen...:) | |
| Antonie: | Donderdag, april 05, 2012 12:42 |
| Dit komt maar al te vaak voor. Helaas ! antonie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anonymous-1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 april 2012 | ||
| Thema's: | ||