Lieve lezers!
Een aantal jaar geleden was ik een onzeker meisje,
kiezen tussen links en rechts was te moeilijk.
Onderscheid maken tussen de waarheid of een leugen,
ik zag het niet,
ik kon het niet.
Maar nu,
als ik alles terug lees,
is het helder.
Dit hier was mijn dagboek,
hier liggen mijn emoties,
hier ligt mijn ik.
De afgelopen dagen veel getwijfelt,
laat ik dit,
dit meest kwetsbare stukje van mijzelf,
hier?
Mijn keuze is gemaakt,
dit stukje van mijzelf,
kan andere helpen.
Maar is ook een stukje van mij!
Dat wat ik hier liet zien,
daar heb ik nu iemand voor.
Iemand die luistert,
voelt en vertelt.
Ik heb mezelf gevonden in iemand anders,
en deze deur gaat dicht,
met de sleutel binnen bereik.
Opgroeien is nooit simpel,
met veel of weinig tegenslag.
Opgroeien is voelt als overleven,
maar ook leven.
Met alles wat je in je hebt,
en meer.
Dit is mijn laatste gedicht,
mijn afscheid van deze site,
maar mijn woorden blijven voor altijd rondzwerven!
Om andere te helpen,
te laten lachen,
te laten beseffen!
Iedereen bedankt!