Het is donker om me heen , de druk in mn kop.
Ik moet hier tegen vechten, Maar mijn hoofd doet pijn.
Waar is de kracht die ik ervoor nodig heb,
Het is koud, benauwd en moet een keer slapen.
De hoop is al weg, mijn wil is weg.
Alles vanbinnen is kapot, het einde is bijna bereikt.
De tranen die maar niet kunnen vallen,Alles zit opgekropt in mn hoofd.
De vechtlust is verdwenen, maak steeds dezelfde fouten.
Hier kom ik niet meer uit, Het cirkeltje blijft rond.

Ik wacht al een tijd op die ene nacht, daar naar de sterren.
Ik schreeuw maar enigste wat eruit komt is gefluister.
Alles is een leugen, alle pijn brandt vanbinnen.
De oorzaak van mijn shit is ver te zoeken, ben het al een tijd kwijt.
De draad door mn leven is afgeknipt, Vanaf nu moet ik alles zelf uitzoeken, heb niks meer om te volgen.
Vanbinnen scheurt mijn hart, steeds stukjes verder.
Mensen liegen, mensen snappen dingen niet.
Ik, in mijn hoofd, is alles chaos en ellende.
Geen zin om blij te doen, het gaat niet meer, het moet een keer stoppen.
Voel me boos, maar zodra ik schrijf, blijf ik gaan.
Ben niet meer te stoppen, Schreeuwen en krijsen.
De diepte van deze put, hoever kan ik nog vallen.
Heb de hulp nodig, maar wil het niet.
Ben gevoelloos, en het steeds maar denken en denken, Het doet pijn.
De haat die er is , tegen mezelf maar ook tegen de omgeving.
Het gaat zo diep, dat ik uit het niets kan gaan flippen.
Mijn angst voor de toekomst, wat gaat die mij geven?
Een gekkenhuis, of een perfect leven.
Het is denk wat ik zelf wil, maar het verdriet en de overheersing.
Alle gebeurtenissen tekent mn leven, de wonden rotten nog.
Het is so leeg vanbinnen, het is grauw en grijs.
Het is koud en het regent.
Weet niet meer wie ik ben, ben mezelf kwijt.
Eerst was alles goed, pubertijd was lachen, en soms lastig.
Maar nu, nu ik ouder ben, de shit in mijn hoofd word erger.
Nu ik normaal kan nadenken, snap ik veel dingen niet.
Mijn emoties nemen me over, De haat en woede.
Ik speel met mijn leven, alles stort in.
De muur verdwijnt.
Hoe sterk moet je wel niet zijn om deze shit aan te kunnen,
Hoelang kan je de pijn en boosheid nog aan.
Alles lijkt zo dramatisch, maar alles wat er in me omgaat is de woede.
Het vernietigt alles wat leuk moet zijn.
Steeds ga ik verder, maar de stappen worden kleiner, word steeds tegengehouden.
Waar zijn de antwoorden die ik nodig heb, waar is de waarheid van al de dingen die ik denk.