Dit ben ik, iemand die graag boos kijkt, met de gedachtes altijd ergens anders zit.
frons op de voorhoofd,hoofd naar beneden.
De waarheid achter dit kom diep vanbinnen.
Alles is verrot,stinkt,en niet te ontsmetten.
In mn hoofd de chaos, de storm en de harde wervelwind.
Door mijn aderen en hart vloeit de haat en woede die alles overheeft genomen.
Het maak me sterker, als een soort virus.
Deze wonden helen toch niet meer.
Laat alles nu achter,kijk niet achterom en loop er overheen.
Alles vanbinnen is kapot,het ontbindt en rot.
Gevoelens zijn aanet wegvagen.
Laat alles hoe het nu is, ben vaak genoeg in die diepe put naar beneden getieft.
In het midden in mn hoofd, klopt iets, t leeft, het houd mn geluk tegen.
Leef nu in automatische piloot, denken heeft geen nut.
Het is niet tragisch, zielig of achtelijk.
De tranen die vallen, vallen als regendruppels om alles nat te maken.
Het verzacht de hitte van de woede die eruit moet.
Wil er niet meer aan denken,of er iets van voelen.
Mn ziel heeft al mijn lichaam verlaten, lijkbleek, zwarte kringen onder mijn ogen.
Ik ben er, maar heb alles al opgegeven.
Ben niks meer dan vlees,botten en bloed.
Kijken in de toekomst gaat niet meer.
Mijn ogen zien zwart, mijn oren horen alleen nog muziek.
De waas in mn hoofd stopt,weerhoud, en duwt me terug de schaduw in. Dit is hoe ik leef,denk en wie ik ben.