Daar was je even
Daar was je even, vader
maar hoelang ben je al weg?
Ik mis je in deze dagen dat ik hoopte dat alles compleet was
maar met jouw verlies weet ik dat dat niet kan.
Ik dacht heel lang dat het een droom was
een deur was dicht, en het was goed.
Ik geloofde echt dat er geen pijn meer was, verdriet, was niet bang voor een val,
totdat ineens de tranen kwamen, me meesleurend in haar vloed
Zo krachtig, papa, de pijn, het besef, alle verdriet, dat is er nog
Ik heb het alleen weggestopt, genegeerd
Maar papa, hoe moet ik nu verder? Want jij komt nooit meer terug
Papa, ik mis je zo, waar ben je nu?
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Dinsdag, april 10, 2012 13:39 |
| Die pijn, het verdriet, het blijft voor altijd... Misschien wordt het met de tijd wel minder, maar weggaan doet het nooit... Net als de herinneringen blijven ze bij je... Kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stella Complete | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2012 | ||
| Thema's: | ||