Deze shit, diep verborgen in mezelf.
Het gaat er niet uit, het zit vastgeroest aan mijn hart.
Positieve blije mensen, heb jullie niet nodig.
Word alleen maar bozer, want deze shit komt niet goed.
Dit ben ik, een hater een boos iemand.
Stiekem pink ik er een traantje voor weg.
Ik zou niet zo willen zijn, maar ik ben zo gemaakt.
Door de pijn, woede, angst en verdriet.
De tranen die nooit vloeien, omdat ik de antwoorden niet heb.
Ik probeer welles het positieve van iets eruit te halen,Maar dat rottende gat in mijn hart kots erop.
Het zoeken naar mezelf heb ik al opgegeven, mijn lichaam slaapt.
De toekomst heeft me al opgegeven, mijn hersenen zijn gestopt.
Ik vertel alleen maar wat ik voel en waar ik aan denk.
Maar niemand die dat aan kan,
Vrienden kunnen niet met me blijven omgaan, Ik kan er niet tegen.
Iedereen laat me alleen, maar uiteindelijk heb ik ook niemand nodig.
Mijn gedachtegang gaat anders dan de normale mens.
De leugens, en de verdraaide dingen die op je pad komen.
De nieuwe kansen, de goede hoop, Alles word weggevaagd.
De feiten zijn ver te zoeken, hierdoor alleen maar meer in de shit.
De constante frons op me kop, de brandende blik in mijn ogen,
Mensen blijven uit de buurt, maar ik schuif dat van mijn af.
Heb die lach op me gezicht geprobeerd, maar ze trappen er niet in.
Ik wil niet meer liegen, en sluit mezelf af, dit was de laatste kans.
Het ligt allemaal diep verborgen, niemand die het ook zal vinden.
Kan het alleen maar schrijven, maar blijf eromheen draaien.
Dit is het punt, de punt waarop ik het einde heb bereikt.
De manier waarop ik adem, snuif en schreeuw, Voel de haat stromen.
Ik heb lang genoeg gewacht, het moet er een keer uit.
Niemand wil dit horen, zien , en ze zwijgen.
Het schrijven laat mij zien wat er van binnen gloeit.
Voel me dood, loopt door de storm, met de harde donder en bliksem.
De regen druipt van me af, mijn hart klopt sneller, bloed stroomt hard.
Ik pak mijn boekje, en de pen, hij bloed zijn inkt, weet wat er gaat komen.
Alleen tegen de pen waarmee ik schrijf kan ik eerlijk zijn.
De gedachtes, en ik vertaal het in de woorden die omhoog komen.
Niemand kan mij stoppen, en het geeft deze woorden als gevolg.