het mankement
ik heb gekozen, het bloed op de veranda
vlekken op mijn witte sokken beuken stralen
trots en het aquarium is inherent aan
het verlangen om alle schoonheid te omhelzen
oven zonder vuur de geur van verbrande cake
een strak gespannen roede die de liefde
niet meer herkent in de ogen van het
werkelijk beleven
een kind dat nooit zal lopen staat
plots in de nacht naast het bed
en dan, de anarchist die zich verhangt
met zijn laatste beelden * zijn kind
met de capuchon diep over het gezicht
folklore tot aan de dood van de laatste edelweiss
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Maandag, april 09, 2012 16:59 |
| pakkend en boeiend Elze tot aan de laatste woorden toe warme groet Cobie goede avond Elze |
|
| Antonie: | Maandag, april 09, 2012 15:21 |
| Aandachtig to mij genomen - elze - en het werkt nog een poosje na in mijn gedachte. hg - antonie - |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 09 april 2012 | ||
| Thema's: | ||