Mijn enige wens.
Mijn enige wens
Me hoofd spint en tolt,
ik weet het soms gewoon niet meer,
doe me zelf zeer,
pijnig mezelf door het denken.
Soms lijkt je zoveel op haar,
lijkt ze zoveel op jou.
De dingen die je zegt,
de dingen die je doet.
Als electriciteit de volt,
iedere keer weer,
komt het zacht aan als een veer,
maar doet het mij hoofd krenken.
Als een liefdes gebaar,
blijf ik het gevoel trouw,
ik ben aan dat gevoel gehecht,
komt het leven me telkens weer te gemoed.
Wat kan ik doen,
ik sta tussen muren in.
Ik wil er uit breken,
maar mijn gevoel komt steeds terug.
Denk dat ik het zwijgen maar opleg,
maar ik wil niet van dat gevoel vandaan.
Hoe moet ik handellen,
als er niemand mijn hand duidelijk begeleid.
De gevoelens van toen,
die rond vliegen binnen in,
die steeds weer doen preken,
kan me niet verweren handen op de rug.
Ik wil niet bij het gevoel weg,
daar komt hij weer die traan.
Ik kan er niet vandaan wandellen,
dat is gewoon een feit.
Jij bent zoals zij is,
is ze zoals jij bent.
Voeld het als een gemis,
als jij niet hier voor mij er bent.
Zeg me waar moet ik heen,
leid mij waar ik wezen moet.
Ik pak mijn spullen en vertrek meteen,
want dat gevoel dat doet me goed.
Ik wil begrijp gewoon niks meer,
kan alleen nog maar doen wat ik deed.
Mijn enige wens,
is duidelijkheid.
Me hoofd spint en tolt,
ik weet het soms gewoon niet meer,
doe me zelf zeer,
pijnig mezelf door het denken.
Soms lijkt je zoveel op haar,
lijkt ze zoveel op jou.
De dingen die je zegt,
de dingen die je doet.
Als electriciteit de volt,
iedere keer weer,
komt het zacht aan als een veer,
maar doet het mij hoofd krenken.
Als een liefdes gebaar,
blijf ik het gevoel trouw,
ik ben aan dat gevoel gehecht,
komt het leven me telkens weer te gemoed.
Wat kan ik doen,
ik sta tussen muren in.
Ik wil er uit breken,
maar mijn gevoel komt steeds terug.
Denk dat ik het zwijgen maar opleg,
maar ik wil niet van dat gevoel vandaan.
Hoe moet ik handellen,
als er niemand mijn hand duidelijk begeleid.
De gevoelens van toen,
die rond vliegen binnen in,
die steeds weer doen preken,
kan me niet verweren handen op de rug.
Ik wil niet bij het gevoel weg,
daar komt hij weer die traan.
Ik kan er niet vandaan wandellen,
dat is gewoon een feit.
Jij bent zoals zij is,
is ze zoals jij bent.
Voeld het als een gemis,
als jij niet hier voor mij er bent.
Zeg me waar moet ik heen,
leid mij waar ik wezen moet.
Ik pak mijn spullen en vertrek meteen,
want dat gevoel dat doet me goed.
Ik wil begrijp gewoon niks meer,
kan alleen nog maar doen wat ik deed.
Mijn enige wens,
is duidelijkheid.
Reacties op dit gedicht
| Miss Impatience: | Dinsdag, mei 08, 2012 08:53 |
| Prachtig! Heel mooi!! Liefs | |
| kelo ami: | Woensdag, april 11, 2012 14:08 |
| ja.. vind het ook zeer intens geschreven... groetjes.. |
|
| youkie: | Woensdag, april 11, 2012 06:56 |
| goede morgen prachtig geschreven hopelijk heb je antwoorden gekregen liefs |
|
| viking-queen: | Woensdag, april 11, 2012 06:54 |
| heel mooi ..Gr Rimmy | |
| windwhisper: | Woensdag, april 11, 2012 06:38 |
| intens geschreven warme groet Cobie |
|
