Verblind
verblind
ik heb
jouw bloemen
niet zien bloeien
was te zeer
verblind door
eigen kleurenpracht
in mijn
dagelijkse zorg of
de ander die ook zag
pas toen mijn weelde
over en vergeten was
kwam ik echte schoonheid tegen
in jouw lach en
liefdevolle weten voelde ik
dat jij mijn blindheid zou vergeven
wil melker
12/04/2012
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, april 13, 2012 02:21 |
| Liefde staat altijd klaar om te vergeven! Liefs, Jacky |
|
| witteroos: | Donderdag, april 12, 2012 21:06 |
| Mooi. Wie het kleine oneert... | |
| liesjequilt: | Donderdag, april 12, 2012 09:15 |
| Gelukkig dat je het inzit het is vaak dichterbij dan je denkt. gr. Liesbeth |
|
| youkie: | Donderdag, april 12, 2012 08:57 |
| goede morgen soms is men al ziende blind tot men ondervind dat er nog mooie dingen bestaan niet zo ver van je vandaan fijne dag liefs |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, april 12, 2012 08:43 |
| Een liefdevolle lach is als bloeiende tuin vol bloemen die spreken van vergevingsgezindheid Wil. Heel fraai je verblindheid weergegeven, Lieve groet en fijne dag Anneke |
|
| trucker klaas: | Donderdag, april 12, 2012 06:56 |
| de mooiste sier ,zit in plezier :P prettig slot ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2012 | ||
| Thema's: | ||