Mijn leven was zwaar.
Gepest en geleed,
Geheeld door klein gebaar,
Want school leven was wreed.
Uitgescholden en gevochten,
Opgestaan en verder gaan.
Gewrongen in allerlei bochten,
Zijn nare herinneringen nooit vergaan.
De mooiste bewaar ik,
In een klein doosje
En daarna mijn wond lik,
Voor een verdrietig poosje.
Als alles verkeerd leek,
Als niks goed ging
En niet naar voren keek
En mijn lied weer zing...

Hoop ik nu;
Dat mijn beste vriend,
Nooit mijn liefde zal bekomen
En de liefde die ik wel heb verdiend,
Snel zal komen.
Omdat ik hem nodig zal hebben,
Om te omarmen,
Om te liefhebben,
Om mij te verwarmen

…Omdat dat dan eindelijk kan…